SPIRITUALITEIT

Spiritualiteit is iets heel persoonlijks

​

Als je aan tien mensen vraagt wat spiritualiteit voor hen betekent, krijg je waarschijnlijk tien verschillende antwoorden. Daarom houd ik het graag dicht bij mezelf.
Wat betekent spiritualiteit voor mij? Hoe is het op mijn pad gekomen? En wat wil ik er in de toekomst nog mee?

Van huis uit kreeg ik er niets van mee.
Het enige wat er ook maar in de buurt kwam, was de kerk: we werden gedoopt, deden onze communie, en bezochten af en toe een dienst bij een huwelijk of begrafenis. Maar verder speelde spiritualiteit of geloof geen enkele rol.
Ik voelde er ook niets bij. Sterker nog, naarmate ik ouder werd, groeide er een duidelijke afkeer van alles wat met religie of ‘God’ te maken had. Noem het atheïsme, verzet, of simpelweg: niet weten.

Een jaar of tien later kwam ik via mijn omgeving opnieuw in aanraking met religie. Ik vond het mooi hoe anderen hun geloof beleefden, maar schrok ook van wat religies soms oplegden of verboden.
De idee van een straffende God vond ik beklemmend. Angst als leidraad – ook bij mensen die liefdevol en goed leefden – voelde zo onrechtvaardig. Ik kon me niet voorstellen dat dát de bedoeling kon zijn.

Ongeveer vijf jaar geleden belandde ik voor de tweede keer in een lange periode van uitval.
Burn-out, depressie, het kwijt zijn van de zin van het leven – geef het een naam. Het was een zware tijd, ook nog eens midden in de C-periode.

Die hele fase voelde voor mij niet kloppend. Ik raakte in verzet, sprak me uit op manieren die soms bot overkwamen, en waar ik achteraf spijt van had. Ik stootte mensen af, maar nam ook bewust afscheid van bepaalde verbindingen.
Het was een noodzakelijke fase. Een doorgang.

In die tijd begon mijn zoektocht. Ik bezocht lezingen, sprak mensen die anders naar het leven keken. Mijn ogen gingen open.
Ik verdiepte me in onderwerpen die ik niet zomaar op het ‘gewone internet’ vond. Ik keek het duister in de ogen.

En ja, dat raakte me diep. Er waren momenten dat ik het gevoel had dat ik hier niet meer wilde zijn. Dat wat ik ontdekte, té confronterend was.
Maar langzaam begon ik ook de andere kant te zien. Mijn hart ging steeds verder open.

Ik raakte geïnteresseerd in reïncarnatie, lichtwerk, chakra’s, het derde oog, sjamanisme, soundhealing, vrije energie, Tartaria, “the Mud Flood”, verborgen geschiedenis…
Ik ontdekte inspirerende mensen en sprekers die me raakten, en kreeg een kijkje in werelden waar de reguliere media nauwelijks over spreekt.
Niet alles neem ik klakkeloos aan als waarheid, maar het triggert me wél. Het nodigt me uit tot reflectie en verwondering.

Jarenlang werd ik religieus ‘meegenomen’ in iets dat uiteindelijk toch te ver van mijn eigen gevoel af bleek te staan.
Dat erkennen was pijnlijk – voor mij, maar ook voor mensen in mijn omgeving.
Toch voelde het als een bevrijding. Een stap dichter bij mezelf. Een thuiskomen in wie ik werkelijk ben.

Mijn reis is nog steeds bezig. Ik weet niet overal precies hoe ik erin sta, maar dat maakt het juist boeiend.
Het voelt als een spannend avontuur.

Ik neem inmiddels regelmatig deel aan soundhealing-sessies, en heb met een kleine groep vrouwen een drumcirkel. Elke volle maan komen we samen om te drummen en een klein ritueel te doen.
Ik heb een zweethutweekend bijgewoond en onderzoek nu het sensueel aanraken, waarbij tantra steeds vaker op mijn pad komt.
Ook op zakelijk vlak heb ik me verbonden aan een prachtig team vrouwen. Er zijn zóveel mooie dingen te ontdekken en te beleven.

Het duister trekt me soms nog steeds, maar ik kies er nu vaker bewust voor om het even los te laten.
Een reset.
Apps verwijderen, groepen verlaten, opnieuw beginnen. Terug naar eenvoud.

Rust. Meditatie. Boeken lezen. Creatief zijn.
Wandelen. Verbinding met fijne mensen. Leuke dingen doen.

​

Dát is wat ik op deze pagina van mijn website wil delen.

En ik voel een verlangen om meer te creëren.
Ik droom van een vrouwencirkel. Samenkomen, verhalen delen, mediteren, muziek maken, creatief zijn, elkaar ondersteunen, gesprekken voeren, samen ergens naartoe gaan… Alles wat mag ontstaan.

Voel jij je aangesproken? Dan nodig ik je uit om contact op te nemen.
Misschien ontstaat er een mooie groep vrouwen – of zelfs een gemengde groep – die elkaar (bijvoorbeeld) maandelijks ontmoet.
Je bent welkom, bij mij thuis.

​

De laatste jaren ben ik misschien mijn visie iets uit het oog verloren. Weer doordraven, de dingen uit het oog verliezen die ik hoog in het vaandel heb staan. Toch zie ik het niet als een terugval. Alles is enkel een les op ons pad....

​

Keer je met mij terug naar de essentie?

​

FEEL and BE INVITED.